World Mental Health Day wordt elk jaar op 10 oktober gehouden om meer bewustwording en betrokkenheid te vragen voor mensen die lijden aan mentale ziekten. Het thema van dit jaar is,
‘Maak mentale gezondheid & welzijn voor iedereen, een wereldwijde prioriteit’.
Sinds 2013 wordt er door de World Health Organization deze wereldwijde campagne gehouden.
Volgens cijfers van de WHO waren er in 2019 wereldwijd, 1 op de 8 mensen die lijden aan een mentale stoornis.
Volgens het Trimbos Instituut hebben ruim 4 op de 10 mensen in Nederland ooit in hun leven één of meerdere psychische aandoeningen gehad.
De drie hoofdgroepen;
- stemmingsstoornissen
- angststoornissen
- middelenstoornissen
Deze komen elk ongeveer even vaak voor: 1 op de 5 mensen heeft ooit in het leven een dergelijke stoornis gehad. Dat betekent dat er in elke straat, in elke klas, in elke sportgroep, op het werk of waar dan ook er wel iemand is met een mentale stoornis.
Onder mentale ziekten vallen onder anderen:
- Angststoornissen
- Gedragsstoornissen
- Eetstoornissen
- Middelenmisbruik en verslavingen
- Stemmingsstoornissen
- Obsessieve-compulsieve stoornissen
- Persoonlijkheidsstoornissen
- Psychotische stoornissen
- Suïcidaal gedrag
- Trauma- en stress gerelateerde stoornissen
Dit thema, mentale gezondheid spreekt mij heel erg aan omdat ikzelf een KOPP-Kind ben, kinderen van ouders met psychiatrische problemen.
Ik werd me hiervan pas op later leeftijd bewust en sindsdien heb ik meer begrip gekregen voor mijzelf en mijn situatie. Maar ook kreeg ik een sterke behoefte om het te willen begrijpen.
Mijn moeder had tijdens mijn jeugd depressies, angststoornissen, psychoses en uiteindelijk werd ze schizofreen. Ze werd toen ik 15 jaar was onder dwang opgenomen in een psychiatrische kliniek.
Als zij op tijd de juiste hulp had gekregen dan had mijn leven en natuurlijk van iedereen binnen ons gezin er waarschijnlijk heel anders uitgezien. Mijn moeder ‘wilde’ geen hulp, zij vondt niet dat er iets mis was met haar. Zodoende ‘kon’ men haar niet helpen, pas toen na jaren van grote ellende en herhaaldelijke pogingen om haar te laten opnemen zij dan toch eindelijk uit huis werd gehaald, was het eigenlijk al te laat.
Ik dacht altijd dat ik er goed vanaf was gekomen en dat onze gezinssituatie geen invloed had gehad op mij.. ‘Ik was toch goed terecht gekomen?’ ‘Ik was niet aan de drank of aan de drugs, niet ongewenst zwanger, heb geen strafblad, mijn school altijd netjes afgemaakt en heb een baan.’ Mijn grote angst was altijd dat ik net zo zou worden als mijn moeder..
Pas rond mijn dertigste kreeg ik voor het eerst last van een angststoornis, gemaskerde depressie en een eetstoornis. Dat mijn traumatische jeugd zo’n impact op mij had gehad, heeft echt lang geduurd voordat ik dat allemaal begreep. En nog nu 25 jaar later ben ik hiermee bezig.
Toen ik moeder werd en de kinderen nog klein waren kreeg ik weer last van hevige angst en dwang en een zware burn-out. Dit was een heftige tijd, toen dacht ik wel even dat ik behoorlijk dicht bij het scenario van mijn moeder kwam. Ik kwam in de ziektewet en van daaruit heb ik heel veel hulp gezocht om mij te helpen met herstellen maar ook om mij te helpen om het te begrijpen.
Ik wil het graag begrijpen en dat maakt denk ik dat ik probeer te kijken naar wat ik zelf kan doen om mijzelf te helpen, wat heb ik nodig? En probeer mijzelf dat te geven.
Ik vind het heel erg belangrijk dat de aandacht en de hulp die nodig is bij mentale ziekten, geboden kan worden. Ik weet dat hierin nog heel veel werk te verzetten is. Belangrijker nog is dat wij kennis delen over hoe je mentale ziekten kan voorkomen en dat zo’n dag als vandaag hierin een groot verschil kan maken.
Picture © Peng Yuan
Ontdek meer van To Flourish
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
